Bali pre honeymoon

Lieve allemaal,

Na anderhalve week heb ik eindelijk weer eens tijd gevonden om een reisverslag te schrijven. We zijn ook zo druk hier.
Ten eerste handig om te vermelden dat ik niet meer op mijn maleise nummer bereikbaar ben voorlopig, maar nu op Indonesisch nummer +62 822 4705 1937. Ik neem overal een simkaart, zodat we Google Maps kunnen gebruiken.

Ten tweede nog een mooie anekdote die eigenlijk in vorig verhaal thuishoorde. Toen we op Langkawi onderweg waren was ineens de benzinetank leeg. Lampje branden en wij maar zoeken naar een tankstation, die in zo'n geval uiteraard nergens te vinden is :). We heden weinig trek in een kilometerslange wandeling in 35'C. Toen we op de laatste damp reden zag Nadine een paar tuinmannen en vroeg mij om te stoppen. Met wat handen en voeten legden we ons probleem uit en vroegen we ze om de benzine uit hun grasmaaier te kopen. De tuinman vond het prima en wij waren 2 minuten later met een volle tank voor €4 weer onderweg.

We waren gebleven in de Cameron Highlands bij ons leuke hostel. We hebben uiteindelijk geen trekking kunnen boeken omdat die al vol zaten. Daarom besloten we als ware pioniers zelf maar de paden op te gaan. Verrassend genoeg was het die dag zelfs in de highlands echt heel warm! We liepen door de heuvels naar een boeddhistische tempel en daarna langs een moskee. Vervolgens op zoek naar een waterval, die de naam niet echt kon waarmaken wat ons betreft. De douche thuis is spectaculairder.
Na ongeveer 2 uur was ons water op, dus gingen we nieuwe scoren in het dorp. Daarna nog iets van een half uur gelopen en toen besloten we dat we eigenlijk veel te brak waren hiervoor dus hebben we de handdoek in de ring gegooid en zijn ergens gaan eten. Wel even een busticket geregeld naar KL voor de volgende dag. We proberen dit profi aan te pakken dus deden we dit bij het busstation ipv bij een van de vele touroperators, die er dan ook weer aan moeten verdienen.
'S avonds was het weer eens feest bij de junglebar. Nadine zat vet verstandig aan de frisjes maar ik had aardig mijn best gedaan blijkbaar want ik was er aardig aan en de rekening was flink. Was erg gezellig bij het kampvuur met 7 verschillende nationaliteiten en veel leuke grappen en mooie verhalen.

De volgende dag hadden we gelukkig om. 11 u pas de bus. Wederom echt een topbus, met ruime stoelen, zelfbedieningsairco en hij was vrij vlot in KL. Daar pakten we de skytrain naar Chinatown. Nadine had ergens in het vorige hostel een kaartje gevonden van Bird's nest guesthouse, wat we snel gevonden hadden. Aan de voorkant zag het er niet uit, een Chinese belwinkel en internetcafe, maar boven een erg leuk ding. Wel met gedeelde douche, maar Nadine kan tegenwoordig heel goed tegen dat soort klein ongemak, vooral met het vooruitzicht van een 4 sterrenhotel op Bali de volgende dag.

Chinatown is erg leuk. Er zijn uiteraard veel Chinezen met winkeltjes enzo, maar vooral veel Indiërs die allerlei meuk verkopen. Na 10 minuten besloten we echter toch maar dat het te warm was voor buiten shoppen en gingen we naar een reggaebar. Die zijn in Azië werkelijk overal. Dit was echter een hele goede, want hij verkocht Leffe blond! Wat een toptent! Na x Leffe blond en Carlsberg zijn we toch maar gaan shoppen. We hebben allebei zo'n dikke nepklok om de pols en nog wat andere troep gekocht en heerlijk bij een stalletje gegeten en biertjes gedronken.

Om 5:30 ging de wekker. Aaargh niks voor ons eigenlijk. We zouden de skytrain pakken naar het centraal station en dan een trein... maar toen we daarheen liepen stopte een touringcar naast ons die aanbood ons voor €3 pp naar het vliegveld te brengen. Eeh ja, natuurlijk, doe maar. In de bus zaten welgeteld nog 2 andere mensen en de chauffeur had er zin in dus met een dik half uur stonden we al op KLIA2, het meest relaxte vliegveld evah. Ging allemaal supersoepel en na een Mac ontbijt stapten we het vliegtuig in. Nadine mocht voor het eerst in haar leven door de douane zonder haar tas te openen! Gedenkwaardig momentje wel.

De vlucht was zo budget dat we verwacht hadden dat we zelf moesten meeduwen om hem van de startbaan te krijgen, maar dat bleek reuze mee te vallen. 3 stoelen met zijn tweeën, een vrij goede tv met wat films om te kiezen (2 Guns gekeken, erg grappig). Uiteraard was er wel weer een of andere idioot te laat. Die had wel tassen ingecheckt maar was vervolgens waarschijnlijk ergens op de plee in slaap gevallen ofzo, waardoor we een half uurtje vertraging opliepen, omdat haar tas er uit moest worden gemikt. Malindo air is verder top.

Op het vliegveld van Bali vielen we al weer enigzins door de mand als zgn doorgewinterde reizigers, want we hadden geen dollars meegenomen voor de visa. O shit. Ook geen seconde over. Ook nooit bedacht tevoren dat je wel visum nodig hebt. Vooral snugger omdat we een jaar geleden ook al op Bali waren geweest. Na een half uurzenuwen lijden in de rij en een paar liter zweet bleken we toch een engeltje op onze schouders te hebben en konden we met onze maleise knaken de rekening betalen.
Op het vliegveld van Bali duurt alles echt bizar lang, omdat de douaniers om de haverklap gaan staken of lunchen, mediteren, peukje roken of whatever, maar geen stempeltjes zetten. Na een uur en drie kwartier stonden we dan ook lichtelijk gaar bij de taxi. Vanaf daar werd alles echter geweldig!

We hadden voor 2 nachten geboekt in Hotel Horison. Een 4-sterrenhotel met kingsize bed, roomservice, zwembad, zonneterrassen met bedjes, portiers, piccolo's en de hele bende. Het piece de resistance was een paars golfkarretje waarmee ze je op verzoek naar hun eigen strand brachten, alwaar ze eigen bedjes en handdoeken voor je hadden liggen. Klinkt vervelend hè? Die golfkarretje hebben we een paar keer genomen, puur omdat het kon. De jacuzzi op het dak bleek stuk te zijn. Hoewel deze enorme tegenslag iemand normaal volledig van zijn stuk kan brengen, waren wij hier vrij relaxed onder.

Die avond vrij rustig aan gedaan en heerlijk geslapen in ons geweldige enorme bed. Ook nog een film gekeken op de giga-flatscreen, waarbij Nadine aan een stuk door heeft zitten janken. Unthinkable ofzo(?) over de tsunami in Thailand. Handige film om te kijken met je ietwat angstig aangelegd vriendinnetje tijdens een rondreis door Z-O Azië :). De emoties hebben we nog even weg gegeten en gedronken en toen was het wel weer eens bedtijd rond 10 u.

De volgende ochtend was het 17 oktober, Nadines 31e verjaardag en de reden dat we hier in deze luxe kamer zaten. Omdat Nadine al jaren alleen maar een ring vraagt had ik die ook dit jaar weer gekocht. Alleen dit jaar wel iets bijzonderder, want gemaakt door Frank Mabelis en onderdeel van een huwelijksaanzoek. Ik vroeg haar ' S morgens in de kamer, zonder meekijkers. Nadine reageerde geemotioneerd en blij! Uiteindelijk zei ze JA, dus vanaf nu zijn we verloofd! Hoppa! Ik was tevoren best wel zenuwachtig geweest en liep al 2 weken met de ring rond, op zoek naar het beste moment. Ik was erg opgelucht en natuurlijk superblij dat Nadine Ja zei.
We hebben het gevierd met lekker eten, massages, biertjes,cocktails op het strand, chillen bij het zwembad enzovoorts. Qua eten is het hier sowieso geweldig. De Daging rendang en, Ayam Goreng en Nasi Campur zijn bij ons niet aan te slepen. We vonden het allebei een heel bijzondere gewaarwording dat we verloofd zijn.

De volgende dag besloten we dat we er nog maar een dagje achteraan zouden plakken hier. Die dag had ik een brommertje gehuurd en ging op zoek naar de verhuurder van Harley Davidsons. Die vond ik helaas niet, zelfs niet met het geweldige googlemaps. Wat ik wel vond was een introductieles in het lokale rechtssysteem. Om een beetje op te schieten reed ik net als nog 36 anderen een paar honderd meter tegen het verkeer in. Alles is namelijk 1-richting hier en lang niet altijd zo logisch dat je makkelijk weer op de goede weg komt. De les bestond ut 2 dingen: 1. Rijd niet tegen het verkeer in als er aan het einde een politiepost staat en 2. Als je het wel doet, wees dan niet de witste man die ze hier de hele week gezien hebben, dan ben je sowieso de lul. De agent in kwestie stelde zich netjes voor, nodigde me uit in zijn hok en begon een preek over verkeersveiligheid en het kwam neer op: lalalala.....geld! €20 maakte zijn dag wel wat beter dacht hij en daar ging ik weer. Daarna Nadine uit het zwembad gehaald en stevig bier gaan drinken om het enorme verlies van mijn geld te verdrinken. Dat was echter zo goed gelukt, dat we de volgende dag volledig konden afschrijven en nacht 5 in seminyak werd een feit. Er had wellicht ergens een lampje moeten gaan branden toen de ober ons vol ontzag kwam vragen of wij al die flessen leeg hadden gedronken en nog net niet om onze handtekening vroeg. Was wel een hele mooie avond en de eerste bruiloftsplannen zijn gesmeed, al hadden we die wellicht op moeten schrijven...

De brakke dag was er een van plat om een bedje liggen onder de parasol, eens per uur zwemmen en af en toe een vruchtensapje en om er een soort balansdag van te maken af en toe een hamburger.
De volgende dag zouden we eindelijk gaan doen waar we voor kwamen, nl een tochtje langs west en noord Bali op de brommer. Helaas was de parasol echter niet zo UV dicht gebleken en veranderde ik in een kreeft. Dit nam vrij onaangename vormen aan en een behandeling met een of andere lokale komkommerdrab deed weinig meer dan Nadine aan het lachen maken.
Dat in combinatie met keelpijn en heftige verkoudheid maakte dat ik na het ophalen van de brommers trillend als een rietje besloot dat een hele dag rijden misschien niet het optimale plan was. Ik ben in bed gaan liggen Moto GP kijken en Nadine heeft heerlijk haar talent voor boekjes lezen en bruin worden bij het zwembad verder kunnen ontwikkelen. 'S avonds nog naar een restaurant gegaan met de meest trieste livemuziek die je je kunt indenken en daarna vroeg naar bed, want morgen....

En ja, eindelijk zaten we dan op de brommers (125cc automaat). De locals hadden het uitgeroepen tot toeristen-naai-ochtend en dat begon al bij het tanken. We betaalden €10 voor het tanken maar later zag ik dat het in werkelijkheid maar €5 had moeten zijn. Dat was nog om te lachen en nog steeds goedkoop. Met onze tasjes goed vast gebonden reden we vol goede moed door stedelijk Bali, dat door het vele verkeer niet echt opschiet. Na 15 minuten stonden we ergens bij een stoplicht te wachten toen de plaatselijke hoeders van de wet hun oog hadden laten vallen op mijn westerse uiterlijk en zich snel bedachten dat daar wellicht meer uit te halen was dan een vriendelijke begroeting. Ze hielden ons en nog wat andere toeristen aan en verzonnen ter plekke meteen een mooie overtreding. Ik zou een paar cm over de stopstreep hebben gestaan, ook al was deze niet aanwezig. Discussie op dit punt is nogal zinloos, want dan schiet hun Engels uiteraard ineens tekort :). Nadine was helaas ook gestopt en dus checkten ze onze rijbewijzen ook maar even. Die heeft Nadine echter helaas een keer weg gegooid samen met een bijkleurende roze portemonnee. Op hun prachtig geplastificeerde (servicegericht naar het Engels vertaalde) lijstje bleek dat we samen zo'n € 100 schuldig zouden zijn. Tenminste, als we een betalingsbewijs wilden. Die worden blijkbaar geprint op heel mooi papier dat ze liever niet kwijt willen en als we daar vanaf zagen kregen we 33% korting. Wat een mooie deal... We gaven ze eerst € 45 en de rest haalde ik uit mijn portemonnee, die daardoor helemaal leeg was. Dat vonden ze echter sneu voor de volgende collega's die we zouden ontmoeten dus hielden ze het bij die €45.
Afijn, brommer rijden kan duur zijn. Nadine had er flink de schrik in en kondigde al aan er helemaal klaar mee te zijn als dit steeds zo zou gaan. We spraken af dat we het de rest van de dag nog even zouden aankijken. Na een uur waren we de bebouwde kom uit.
Daarna kwamen we over prachtige wegen, door kleine dorpjes met rijstvelden en mooie uitzichten eindelijk bij de zuidwestkust aan. Op een heel afgelegen plekje hebben we geluncht met heerlijke mie goreng en heeft Nadine even in de zee gezwommen. Zo'n afgelegen stukje strand was wel heel tof na 5 dagen in een toeristenverkeer als Seminyak. Na het zwemmen moest Nadine als een idioot van het strand af rennen, want het zwarte vulkaanzand hier wordt zo'n 80'C en ze had net al haar eelt laten weghalen bij de beautysalon.

We zijn doorgereden naar Medewi Beach, bekend om een vrij constante en perfecte surfgolf. We namen een kamer van €10, wat hier echt heel goedkoop is. De reden dat het zo goedkoop was, is dat ze enorme besparingen hadden gedaan op schoonmaakwerk. Weplonsden in het zwembad en gingen op het terrasje zitten. Het terras is echt briljant, want het zit vrij hoog en vanaf daar kon je alle surfers goed zien. Een paar keer probeerden ze ons wat surflessen aan te smeren maar wij hadden besloten de volgende dag lekker door te crossen.

Om 7 uur stonden we op en hebben we heerlijk buiten bij het zwembad gedoucht. Deels omdat dit zo idyllisch is en deels omdat onze eigen badkamer te smerig voor woorden was. Daarna gingen we de bergen in en namen we zo'n geweldige route, dat we het niet erg hadden gevonden om er nog een paar uur langer op te rijden. We kwamen langs prachtige tempels, mooie uitzichten, een boom die zo groot is dat de weg er doorheen loopt en allemaal mooie Indonesische tafereeltjes. Toen we stopten om te tanken bij een local die flessen benzine had staan kregen we bijvoorbeeld meteen gratis fruit mee. Iedereen wilde je graag de weg wijzen en de meeste mensen zwaaien en lachen enthousiast naar je.Nadine werd nagefloten door de jongere mannen. Kinderen willen graag even babbelen en op de foto. 1 puber stak zijn middelvinger op, haha.
Waar Nadine op de eerste dag met een slakkengangetje en gepijnigd kijkend achter me aan tufte, was ze op de tweede dag al op weg om de nieuwe Valentino Rossi te worden. Auto's inhalen, haarspeldbochten doorscheuren, ik was helemaal trots op de toekomstige mevrouw Donker.

Eenmaal in Noord Bali hebben we bij een heerlijk relaxed resort geluncht en heeft Nadine even gezwommen in hun mooie zwembad. Daarna reden we verder naar Lovina. Daar ging ik even pinnen en beltegoed halen.

Nadine raakte aan de praat met een grappige man, Didi, die ook nog wel een hostel voor ons wist, of we even achter hem aan wilden rijden. Prima, hij zei zelf al in het Nederlands dat we ook mochten 'kijken kijken niet kopen'. Het hotel heeft een zwembad, een heerlijke veranda waar ik dit nu zit te typen en ligt midden in het centrum, bij het strand en alle barretjes. We hebben een duiktrip geboekt voor overmorgen en morgen gaan we om 6 uur met een klein bootje kijken naar de dolfijnen hier in de zee. Nadine heeft een nieuwe bikini gekocht en ik een megafoute neprayban en dito Rolex. Er is hier echt 3 man en een paardenkop dus de mensen hier willen ons heel graag spulletjes, drank en trips verkopen. Nadine vond een houtsnijwerkhandelaar zo zielig dat ze dan maar een of ander kistje heeft gekocht, waarvan we allebei niet weten wat er mee moeten, maar de man was zo blij, dat het zijn geld al had opgebracht.
Zometeen is het cocktail- happy hour dus ik moet het verhaal snel afsluiten.

De volgende keer waarschijnlijk meer toerverhalen vanuit het binnenland. Daarna gaan we de brommers inleveren en hedonistisch genieten op Nusa Lembongan, bounty eiland met luxe resorts, wit zand en blauwe zee, waar behalve boekjes lezen, bbq en duiken weinig gebeurt (thanks Jack en Carla, hier gaat jullie geld heen!). Daarna denken we naar Borneo te gaan. We genieten hier enorm!!

Tot de volgende keer dus en uiteraard leuk als je een reactie onder het verhaal zet. Wie weet beland je dan ooit nog in een plakboek ofzo.