Een goed begin!

Lieve vrienden, familie en andere geïnteresseerden,

Vanaf nu kun je hier de reisbelevenissen van van Nadine en mij volgen. We schrijven dit verslag natuurlijk ter lering ende vermaak, maar vooral ook om later zelf terug te kunnen lezen wat we allemaal beleefd hebben.

Op zaterdag 4 oktober was het eindelijk zover dat we gingen vliegen. Zoals te doen gebruikelijk begonnen we ook deze reis met een enorme kater, omdat de laatste avond in NL toch wel erg gezellig was geworden. Nadines familie en mijn moeder zwaaiden ons uit en daar gingen we dan!
De vlucht ging via Parijs (Romantisch uiteraard) waar we zeer comfortabel met een biertje en wat internetten wachtten op de vlucht naar Kuala Lumpur.

Kuala Lumpur
Het eerste hotel hadden we al geboekt en dat bleek echt een heel prima ding te zijn (hotel Soleil). We zaten midden in de wijk Bukit Bintang, vooral bekend vanwege het fantastische eten op de eetstraat Jalan Alor. De hitte was enigszins overweldigend moet ik zeggen, maar gelukkig regent het af en toe pijpenstelen, dus dan koelt het ietsje af.
We hadden vernomen dat alcohol heeeeel duur zou zijn, dus we waren uiteraard wat bezorgd. Na het eten bleek dat nergens voor nodig te zijn. Een propper sleurde ons zijn sjieke bar in, met airco en een asbak. De mojito's waren tijdens happy hour maar 5 RM (€1,25)! En happy hour was net begonnen, dus de eerste avond zaten wij goed! We hadden al snel vrienden gemaakt met een 4 jarige local die steeds met Nadine wilde dansen en spelletjes doen met ons. Nog even met haar moeder gebabbeld die uitlegde dat ze haar kind in het Engels opvoedt en verder ons toegelegd op goed dronken worden.
We maakten allerlei plannen voor de volgende dag en zouden 3 à 4 bezienswaardigheden meepakken. Na heel veel cocktails en bier liep dit net even wat anders. Ik was om 6 u wakker dus ik liep de stad in en ontbeet daarna bij het hotel. Om 8.30 ging ik Nadine wakker maken.
Na 3 seconden was ze al weer terug van het ontbijt: misselijk bij het idee van eten, gaar en zeker niet in staat tot allerlei activiteit.
Gelukkig was er een rooftop-zwembad en cola in de buurt en zo rond de middag gingen we in actie. We zijn bij het birdpark geweest. Echt supermooi! Het is eigenlijk een hele grote tuin, met een net zo'n 15 meter boven de grond, waarin je elke denkbare vogelsoort tegen komt. Met name de hornbills en de flamingo's vinden wij coole beesten. Ondanks het regenseizoen konden we al direct verbranden.

Nadine heeft die dag ontdekt dat zij een enorme fan is van Indiaas eten en dan met name de roti naan met tandoorisaus. Gelukkig is een kwart van Maleisië ongeveer van Indiase afkomst, dus dit was makkelijk te regelen. Toen we bij een Chinees gingen eten op de Jalan Alor was deze ook niet te bedonderd om dit bij de buren te gaan kopen voor ons. De entertainment werd verzorgd door allerlei bizar gehandicapte muzikanten die zich voortsleepten met karaoke-apparaten en die je dan een fooi moest geven. Dat konden we niet laten dus die muzikanten vonden het wel fijn bij ons. Ook hebben we nog wat handycraft meuk van een dove gekocht en 27 aanbiedingen voor selfiesticks afgeslagen.
We vonden het eigenlijk wel jammer dat we al weer weg gingen uit KL, wat een topstad! In tegenstelling tot Bangkok, Saigon of Pnomh Penh is het er superschoon en iedereen is vriendelijk en vrolijk. Zelfs de proppers kunnen goed tegen afwijzing.

We vonden het eigenlijk jammer dat we al weg moesten want er is zoveel te zien en alles is makkelijk te regelen.
Omdat we wel benieuwd waren hoe het zou gaan, namen we nu het OV het vliegveld. Ook dat is top in KL. Er is een monorailnet met heerlijke aircotreintjes die bijna gratis kan worden gebruikt en we stapten over naar een highspeedtrein die in het vliegveld uit komt. Voortaan altijd zo dus.

Het vliegveld van KL is trouwens heel grappig. Bij het ontbijt stonden bijvoorbeeld 10 caissières van een fastfoodtent met keiharde muziek aan allerlei dansjes te doen. Ik probeer nog even een filmpje te uploaden.

Langkawi
Op naar Langkawi, vermeend bounty-eiland en tax free paradijs net onder Thailand. Het bounty-gedeelte vonden we tegen vallen, we hebben mooiere stranden gezien, maar wat een leuk eiland verder! Na even zoeken hadden we een kamer in een simpel motel, die er een tikkie somber bij lag, maar centraal in strandplaats Pantai Cenang en het had airco, een absolute must hier. Slapen op langkawi is kiezen tussen heel mooi, vanaf €100 of zeer basic, onder de €30. Basic it is dan maar.

We hebben een brommertje gehuurd die de val van de muur nog meegemaakt had en daarmee crosten we heel het eiland wel 20x over. Wegen zijn goed en het is niet druk, dus dikke prima. Op zo'n spontane toer kwamen we allerlei leuke dingen tegen. Eerst een reptiel van anderhalve meter (snel door gereden), hele hordes kleine aapjes en daarna een hele mooie waterval waar we even afgekoeld zijn. Die waterval lag heel handig dicht bij de weg en je kon gratis het pad nemen naar boven. Aziatische jongetjes klommen er omhoog langs de steile rotswand en lieten inzicht met ware doodsverachting vallen in het poeltje vol rotsen. Ik wilde dit uiteraard ook doen maar wilde mijn broek niet nat maken, dus hebben we het er maar bij gelaten.
Later zag Nadine een hele gave boomhut langs de weg. We stopten en de eigenaar die bezig was met de bouw nodigde ons uit om zijn creatie te bewonderen. Hij was al een jaar bezig met dit enorme ding dat meerdere kamers had en alles was gemaakt van op het strand aangespoelde materialen. Op zijn zoektochten had hij ook nog 54 katten geadopteerd. Wat hij met de boomhut en de katten ging doen wist hij nog niet, maar voor nu had hij wel schik in het bouwen. Wat een held. En anders dan we gewend zijn in Azië had hij geen enkele intentie om geld van ons los te krijgen ofzo.

In Pantai Cenang dronken we nog wat biertjes en at Nadine nog wat roti tandoorisaus (nieuwe favoriete eten). Toen we 's nachts om 2 uur ineens gewekt werden door een man die onze deur probeerde te openen hadden we het wel weer gehad met ons goedkope hostel en vonden we dat het tijd was om te verkassen. Er hingen sowieso al wel veel dubieuze Donnies rond daar en dit was de druppel.

Op internet had Nadine een betaalbaar hotel gevonden met zwembad. We reden er eerst even heen om te kijken of het echt zo leuk was en hebben daarna de tassen opgehaald. Dat deden we allemaal met de brommer, wat een hilarisch gezicht moest zijn, wij twee met 4 tassen op dat brommertje, zo'n 25 km onderweg. De brommer hield het goed maar voor Nadine was het een pittige rit waarbij ze zich goed moest vast houden om er niet vanaf te lazeren. Gelukkig zonder schade aangekomen.

Het nieuwe hotel was rustig op dat moment, maar verkocht geen eten en drinken. We sprongen even op de brommer en kochten biertjes, Spa rood (zeldzamer dan goudstof hier en minstens zo duur, vandaar dat we steeds bier drinken, tot zover Nadines goede voornemens over minder drinken :)), chips, een hamburger en nog wat zooi.
Toen we weer terug waren bij het hotel bleek dat de rust had plaats gemaakt voor een invasie van een stuk of 20 Indiase pubers, die hard schreeuwend en sigaren rokend het zwembad hadden overgenomen. Met name het feit dat ze met zijn allen non stop naar Nadine staarden vonden we een tikkeltje hinderlijk, dus reden we toch maar even voor borreltijd terug naar Pantai Cenang. Aldaar besloten we dat we wellicht toch maar naar zo'n duur resort moesten gaan als we wilden ontspannen. We hebben er een paar bezocht maar dit besluit toch weer laten varen. We boekten vanaf hier wel een boot en bus naar de cameron highlands, onze volgende bestemming.Daarna nog een slijterij gevonden, de grootste die we ooit hadden gezien. Hier kochten we Hoegaarden Witbier, omdat het kon.

'S avonds waren onze staarvriendjes er even niet en dronken we rustig een biertje op onze veranda. Toen ze terug kwamen bleek dat ze best aardig waren, ze wilden alsmaar proosten en een babbeltje maken en we dachten, ach komt wel goed. Vanaf een uur of 10 gingen ze met zijn allen een uurtje schreeuwen. Bijzonder. Daarna was het echter wel rustig dus we hebben uiteindelijk heeerlijk geslapen op een super lekker bed.

We besloten wel de volgende dag eerst naar de langkawi cablecar te gaan (heel mooi uitzicht vanaf een hoge berg en hele grappig ogende medetoeristen, met name de combinatie burka met selfiestick vonden we fascinerend). Ik ben geen grote fan van hoge bungelende bakjes en bij iedere onverwachte beweging zat ik bij Nadine op schoot. Die kon niet meer stoppen met lachen uiteraard, want dat doe je als je partner doodsangsten uitstaat.:-)

Daarna naar de underwaterworld Langkawi. Dat was echt geweldig (en niet alleen vanwege de heerlijke airco). Vooral die pinguïns met die gele stekels op hun kop en de zeeleeuwen die trucjes deden hielden ons uren van de straat. 'S avonds hebben we de brommer ingeleverd bij het strand en bestelden een paar pitchers bij onze favoriete bar met leuke barjongens vol met flauwe grappen. Uiteindelijk hebben we daar ook heel lekker eten.

Om 7u 's morgens was de pick-up voor de boot. Na een lange dag vol wachten en in de supercomfortabele bus (business-class stoelen en meer beenruimte dan in onze eigen woonkamer) zitten kwamen we 's avondstond 8u aan in Tanah Rata, centrum van de CameronnHighlands. In de bus lagen nog wel plastic zakjes met de mededeling dat je die uitsluitend vol mocht kotsen en niet voor andere rommel gebruiken, maar die hebben we gelukkig niet gebruikt. 1-0 voor primatour.

Cameron Highlands
In de cameron highlands is het rond de 18-24'C wat op zich best wel een lekkere temperatuur is als je iets actiefs doet. Het regent hier wel heel veel en vaak, maar het meeste is overdekt en dan heeft het wel wat gezelligs.
We zochten een hosteltje op uit de Lonely Planet, Daniels lodge. Een tikkie shabby, maar heel goedkoop en sfeervol. Op de hoofdstraat hebben we lekker Indiaas gegeten bij een leuke tent met vrolijk personeel. Bij het afrekenen bleek dat ze me veel teveel wisselgeld gaven dus ik gaf het terug. Sindsdien ben ik hun beste mattie, dus elke keer als we hen passeren beginnen ze heel uitbundig te doen. Nadine heeft een soort hypnotiserend effect op Indiërs. Ook in dit restaurant zijn er een paar man non-stop aan het staren en eentje heeft al 4000 RM (€1000) geboden. Een aardig bedrag, maar ik ben nog in onderhandeling, want er is wel meer uit te slepen :).

In het hostel gingen we nog even naar de bijbehorende Jungle Bar. Een echte backpackersbar met een kampvuur in het midden en een maleise mick Jagger die het allemaal regelt. Hier zaten we gezellig met biertjes en leuke mensen om mee te ouwehoeren, terwijl het afdak de enorme regenbuien tegen hield. Best wel idyllisch zeg maar! Voor de verandering hebben we hier leuke Amerikanen ontmoet. Ook wel verfrissend gezien wat eerdere ervaringen met de Yanks.

We wilden graag uitslapen en veel koffie leuten, dus we hebben de eerste dag alleen een middagtoertje gedaan, langs theeplantages, een aardbeientuinder (zelf aardbeien plukken en beste aardbeienijsjes ever gegeten!), de vlindertuin (200 foto's ofzo) en een boeddhistische tempel. De gids begon na 5 minuten al te vertellen over zijn tragische leven met overleden vrouw en zoontje die bij schoonfamilie woont een stuk verderop. Heel sneu uiteraard en we vreesden dat het nogal een deprimerende dag ging worden. Na een half uur dacht hij gelukkig: 'laten we het luchtig houden, die mensen hebben ook vakantie' en ging hij over op zijn grootste wens, namelijk echte sneeuw zien en dat iedereen voor altijd bij elkaar blijft. Was verder een heel relaxte middag en gelukkig bleef het droog. Daarna zijn we bij een Chinees-Nederlands restaurant geweest, compleet met hup-Holland vlaggen en bediening in het oranje, waar ik een frikandel speciaal heb gegeten die in weinig opzichten deed denken aan die in NL, maar toch!
We richten ons hier voornamelijk op chillen dus vandaar zijn we na 1 biertje bij de junglebar heerlijk gaan slapen en hebben we tot 10 uur (!) uitgeslapen.

Na ontbijt en ons dagelijkse wandelingetje naar Starbucks (zie je vaker dan wat dan ook) hebben we de dorpsbrommer gehuurd (er is er namelijk maar 1 hier). Tijdens de lunch voorspelde Nadine Krol dat het zou gaan regenen, hetgeen altijd klopt. Ook niet een klein beetje en na wat scones en thee zijn we toch maar weer op de brommer gestapt om ons zeiknat te laten regenen. Toen ik de verhuurder vroeg waarom hij ons niet even had gewaarschuwd bleef hij onafgebroken in de stuip liggen. Het schijnt hier namelijk altijd te regenen.
Inmiddels hebben we besloten dat de nuttig dingen er voor vandaag op zitten en leggen we ons toe op de Tiger-biertjes bij het hostel.
We blijven hier nog 1 dag om een trekking te maken door de bossen en dan gaan we richting KL.

Donderdag vliegen we namelijk naar Bali voor Nadines verjaardag! We hebben een 4-sterrenhotel voor een prikkie en de 3 uur durende vlucht is uiteindelijk na wat handigheidjes voor €27,50 pp geboekt! Hell yeah!

Maleisie is een supermooi land, de mensen zijn (bijna) zonder uitzondering vriendelijk, willen altijd helpen en zijn open en geïnteresseerd. Eten is goedkoop en heel lekker. Voor het stukje luxe dat we voor Nadines verjaardag in gedachten hadden is het hier alleen net even te duur. Een kamer in een mooi hotel is hier ongeveer 4x zo duur als op Bali.
Onze plannen veranderen nog weleens, dus waar we daarna heen gaan staat nog niet in steen geschreven. Wel willen we graag nog orang oetangs zien, dus Borneo of Sumatra liggen voor de hand.
Groeten en een dikke kus,
Jan en Nadine

Ps iedereen: ik ben hier bereikbaar op +60 166037826
Ps mark: Nadine heeft tot nu toe nog niet 1 keer iets besteld wat niet op de kaart staat. Ik ben zo trots! Wie had dat gedacht!