Eindelijk een internetcafe gevonden

Lieve familie, vrienden en andere geinteresseerden,
Na een lange tijd niks te hebben geschreven volgt eindelijk weer eens een verslag! we hebben de afgelopen week veel gezocht naar internetcafes maar die bleken hier (vietnam) niet zo ruim aanwezig als in Thailand en Cambodja

Ten eerste iedereen een gelukkig, gezond en vrolijk nieuwjaar gewenst! hopelijk zijn jullie 2012 goed begonnen. wij in ieder geval wel, waarover straks meer

Siem Reap

we waren gebleven bij 27 december, de dag dat Mark zich bij het reisgezelschapje aan zou sluiten.
Deze dag verder weinig gedaan, maar om 17.30 was het zo ver, mark kwam uit het vliegveld van Siem Reap (CAM) lopen, waar Nadine, Kim en Jan hem stonden op te wachten met traditionele Karen-mutsen op. Moet nogal een vreemd gezicht zijn geweest, want werkelijk iedereen op dat vliegveld stond ons "toe" te lachen, haha.

Mark en Jan moesten natuurlijk even verstandig bier gaan drinken in de Angkor What?-bar om indianenverhalen uit te wisselen, terwijl de dames naar een weeshuis gingen waar de kinderen een Khmer-dansvoorstelling gaven en de dames natuurlijk flink uit de potemonnee gingen qua donaties. ("maar ze waren zo lief...")
helverwege de avond troffen we de dames aan met twee vrolijke ieren en gingen we met zn allen verder borrelen. Omdat je gratis t-shirts kreeg bij de buckets zijn er daarvan ook aardig wat langs gekomen.
Volgende morgen heeeeel vroeg, 7.30 zaten we aan het ontbijt en fietsten (ja echt) we naar de tempels van Angkor Wat. die zijn vrij bekend, dus e wisten er al aardig wat over. Druk bij die tempels, echt niet te geloven. Net de efteling maar dan andere prullenbakken. Maar wel hele mooie en indrukwekkende tempels. We hadden volgens mij de warmst mogelijke dag uitgekozen voor de tempels en iedereen voelde nde buckets ook nog aardig, dus een beetje afzien was het wel! we ijn nog naar de tweede tempel (Angkor Thom) gegaan en daarna nog wt langs de rest gefietst toen we besloten dat het toch echt tijd werd voor een biertje en een zwembad! Dat hebben we gevonden en uitgebreid van genoten!
's avonds nog even afgepilst in Pub street. Daar hadden we bedacht dat we gingen dobbeen en de winnaar kreeg van de verliezers cadeautjes. Gevolg: Iedereen vol met armbanden en nep Ray Bans. Dit hebben we trouwens best vaak gedaan
Mark en Jan gingen bij terugkomst nog even aan de borrel met een par Cambodjanen die dat voorstelden, maar vonden de sfeer nogal vreemd. 6 man, studenten, maar slechts 1 die engels kon en die probeerde steeds om ons in een Tuktuk te krijgen om 's nachts Angkor Wat te bezoeken. " ja vast", dachten wij. De volgende dag moesten we de fietsen inleveren. En zoals je ons kent, Jan en Nadine waren de fietssleutels kwijt... En hoe handig, ze stonden beiden vast met jn zijn slot. Na enige lelijke woorden maar even langs de fietsenverhuur gegaan, die het gelukkig snel oploste en als dank ebben we haar 2 dollar gegeven, dus was ze redelijk blij met ons.
's avonds hebben we een voor ons doen zeer luxe bus genomen naar Sihanoukville (9 u rijden). Het was een zgn slaapbus, met een soort bedjes ipv stoelen. dat was wel erg relaxed. Jammer dat er altijd 1 knakker is die zn voeten niet wast, dus de eerste indruk was ietwat misselijkmakend. Maar gelukkig zat die niet bij ons in de buurt. De airco deed het ook nie, maar er was wel ARKO
We hadden gelezen dat ze tegenwoordig echt goede snelwegen hebben in Cambodja, en na een utgebreide test kunnen we zeggen: deels waar. De eerste 4 uu stuiterden we gezellig door de bus, maar daarna konden we zowaar slapen, om 's ochtens aan te komen in het strandpradijs

Sihanoukville!

Een soort Ibiza/Salou met goedkopere drank. Echt een geweldig oord om te feesten!
Om 5.30 was ons hotel nog niet open dus gingen we maar wat ontbijten. Daar kwamen we meteen de vaagste figuur ooit tegen. Een Franse Tunesier die echt helemaal de weg kwijt was kwam er gezellig bij zitten. Wij aan het ontbijt, hij zo blauw als een gympie. Na een half uurtje vol lofzang over zijn vriendin, spelen op de modharmoica, koffie omgooien, discussieren over de prijs van de koffie en de bediening kwaad maken ging hij weer en liepen wij naar het hotel. Kim had besloten even op het terras een uiltje te knappen terwijl we op de receptiemedewerkers wachtten. Al snel kwam er een zeer bezorgde jongen aan (tikie dronken misschien) die dacht dat Kim out was gegaan of zoiets. Hij stelde zich voor als Webco. Een hilarische kerel uit Zeeland, met het Hollandste uiterlijk dat ik ooit heb gezien.
De kamer was niet beschikbaar, dus we gingen wachten op het strand waar de dames lekker konden slapen op heerlijke bedjes en Jan en Mark biertjes konden drinken met Webco en zijn maat Chon uit Canada. Zeer gezellige dag! Webco en Chon sliepen niet echt 's nachts, dus vielen ze tegen de middag in slaap en wij hebben onze kamers opgezocht voor de
siesta. Sihanoukville is warm! echt heerlijk, vooral als je af en toe de zee in kan!
Het strand is mooi en helemaal ramvol met barren die pullen bier voor weinig, bud\ckets en eten verkopen. Daar konden we ons dus heel goed vermaken!
Toch is het ook hier heel goed te merken dat Cambodja zo arm is. Elk blikje wordt gevraagd door kinderen (statiegeld), overal mensen die iets willen verkopen, veel bedelaars met missende ledematen door landmijnen en dergelijke, en het allerzieligst nog wel kinderen die je vragen of ze het eten mogen o je bord als je even niet meer eet. Wel een schril contrast met de feestende westerlingen moet ik zeggen. We hebben dan ook heel veel hebbedingetjes gekocht en als je een keer Cambodiaanse Riel had was je het binnen 1 minuut kwijt aan bedelaars (als je pint krijg je alleen dollars, maar bedelaars vragen riel)

's Avonds op het strand gegeten en naturlijk kwam Webco weer langs. Die had allerlei mooie drinkspelletjes, zoals het befaamde Ping Pang Pong (ga ik jullie allemaal uitleggen!) dus werd een mooie avond! Nog wat gejuft enzovoorts en toen naar de Utopiabar, waar je tijdens het drinken kan zwemmen. Heel handig vonden wij, fris je lekker van op!
Volgende dag met ietwat kater naar het strand. De mannen de zee in met allerlei klimtoestellen en de dames Loungen. Daarna kwam onze Cambodjaanse huisleverancier van massages, mani-/pedicures, epileren enzovoorts Jantien (jaja, echte Cambodjaanse naam, al kon ze Jan niet uitspreken) en werd het een beautydagjewaarbij de heren zich ook niet ongemoeid konden laten. met name Mark. 's avonds als ware prinsjes op pad voor oudjaarsavond. Blijkbaar zaten we echt op exact de juiste plek (hotel 2 min van het strand waar alles gebeurder). Oud en nieuw was echt geweldig! 50.000 man (toeristen en locals) op het strand, overal dj-s, vuurwerk, lichten, buckets en fluorescerende bodypaint (ja wij ook natuurlijk). Veel leuke mensen ontmoet die avond en zeer veel biertjes en buckets op. Net na middernacht namen Mark en Jan de Nieuwjaarsduik (water van 27`C, moet kunnen) en iets later nog een bij Utopia. Nadine volgde rond drie uur samen met Jan.
Vervolgens moesten we naar de beroemde JJ's Bar. Vanaf daar ging Mark al snel Down Under ds moesten we met z'n drieen plus een hele zwik nieuwe vrienden verder op het strand tot 5 uur.
Nieuwjaarsdag zoals verwacht zeer brak op het strand dgebracht. Jan en Kim eden de nieuwjaarsborel, Mark en Naine de Lange Siesta. 's avonds andersom.
Na nog een dag of twee strand en borrelen gingen we naar Pnomh Penh, de hoofdstad.


Phnom Penh

Phnom Penh is een hele arme stad, waar ook veel hele rijke mensen wonen en naast superkrottige huizen ineens een modern kantoorpand wordt geplempt. Iedereen met geld rijdt in een lexus met levensgroot op de zijkant geschreven dat het een lexus is, de rest rijdt tuktuk, moto of fiets.

Vanaf de bus werden we natuurlijk opgewacht dor een groep Tuktukdrivers waarvan een ons mee nam op een tour langs de gaarste hostels die er zijn. uiteindelijk namen we een hotel naast een door hem voorgesteld hostel, wat hij niet zo leuk vond. Die kerel werd me toch irritant! echt niet te harden. Hij bleef eers aandringen dat we ergens anders moesten kijken. NEE. Toen dat we hem de volgende dag konden boeken om dingen te bezoeken: NEE! Eerst had Mark al een paar keer uitgelegd dat het klaar was en hij weg moest, maar hij bleef maar staan en liep uiteindelijk achter ons aan het hotel in. Daar ging hij het ook nog bij de anderen proberen. En hij bleef maar roepen ' see you tomorrow'. Gelukkig niet.
Heel fijn hotel, met zmebad (heel fijn in deze hete stad) en pooltafel.
De dag erna zijn we naar de S21 gevangenis (museum van de genocide door de Rode Khmer) gegaan en daarna naar de Killing Fields (Massagraven van de genocide). Dit was allemaal zeer indrukwekkend vonden wij. Ik ga niet het hele verhaal uitleggen, maar samengevat is 30 jaar geleden een kwar van de bevolking vermoord op gruwelijke wijze door de Rode Khmer. Het allergruwelijkst was wel de Kiling Tree, waar men indertijd kinderen en baby's tegen doodsloeg om kogels te besparen. Gadverdamme wat een ellende. Op de terugweg hebben we volgens mij geen woord gezegd alle 4.

de rest van de dag hebben we ontspannen doorgebracht bij de pooltafel. 's avonds aan de oever van de rivier ons laatste etentje met zn vieren, snik...

's morgens vroeg op 5 januari 2012 vlogen Mark en Kim naar Bangkok en vanaf daar de 6e naar NL. Mark en Kim: bedankt voor echt een supermooie twee weken! geweldig dat jullie er waren!

Wij gingen (nog vroeger) naar een boot toe in de buurt van PP. wij waren te groot voor het busje dacht men, dus werden wij met twee aardige zwitsers in een auto gezet, en reden twee uur door Cambodiaanse dopjes heen. heel mooie rit, veel gezien!
we kwamen aan bij de 'pier'. dat was meer een weiland met een sloot waar de boot in lang, en allerlei waterbuffels rondliepen. schitterend! na een uurtje kwamen we aan bij de uitcheckpost voor cambodja en 10 min later bij de grens van Vietnam. daar hebben we onder het genot van allerlei bijzonder fruit gewacht tot de paspoorten van de hele boot waren gecontroleerd. we hadden zelfs een soort tourguide mee, die alles regelde. veel waar voor onze $10. wat volgde was een mooie boottrip over de rivier waar je het alledaagse Vietnamese leven kon bewonderen en wij onze camera vol schoten. In het bruine water werd gewassen, gevist en getoiletteerd, heel bijzonder!

Vietnam

Chau Doc

We kwamen aan in Chau Doc. Onze eerste introductie in Vietnam. Vietnam is echt heel anders. Iedereen staart ons aan, wil je aanraken, zwaait groet, wil met je op de foto en lacht omdat we zo groot zijn. Hier hebben we voor het eerst in een riksja gezeten en hadden we intens medeijden met de driver (2 backpacks en 2 grote westerlingen op een minikarretje), maar hij vond het heerlijk en kwam ons elk uur weer opzoeken en vragen of we ergens heen wilden
Na 1 nacht namen we de bus naar Saigon (ho Chi Minh City)


Saigon
Na een uur of zes in de bus stopte deze plotseling in een stad. Wij vroegen: are we in Saigon/ HCMC? Nee zeiden ze, maar het bleek dat we er wel uit moesten. Punt was dat ze gewoon geen Engels verstonden, zoals de meeste Vietnamezen. We namen vanaf daar een Motortaxi (achterop een Motor en dan scheuren door de stad. Best spannend eerst, maar ook wel heel leuke manier van vervoer!

De volgende dag zijn we naar de Cu Chi tunnels geweest, waar de VietCong tijdens de oorlog met Amerika verbleef. een zeer ingenieus systeem wel! We hadden een gids die ons van alles vertelde, maar het ging natuurlijk om de tunnels en de foxholes waar je in kon. Jan heeft in zo'n Foxhole gezeten (superkrap, 50x25cm ingang) waar je alleen met je armen omhoog naar binnen kon. Nadine ging voor de helft maar wilde niet riskeren dat ze vast wam te zitten dus ging er maar snel uit!
Daarna nog een tour en uiteindelijk konden we dan in een tunnel. die was wel iets uitgegraven om de westerlingen er in te kunnen laten, maar nog steeds heel krap. Vo trots kunnen we jullie mededelen dat we er in zijn gegaan!
Superbenauwd, donker en vochtig, maar wel cool om gezien te hebben.
Bizar genoeg kun je na 2 uur oorogsverhalen ook nog met een AK47 gaan schieten, net als bij de Killing fields trouwens. Dit hebben we niet gedaan, maar vele anderen wel.
Na de tour hebben we de Vietnamese versie van Khao San Road gevonden. Vanaf daar begin ik mijn volgende verhaal, want mijn vingers worden moe en het is ten slotte vakantie!

Nog bedankt voor alle leuke mailtjes, reacties enz.

PS: Facebook mag niet in Vietnam, dus daar kunnen we niet op.
Morgen de rest! groet, Jan en Nadine