Good Morning Zuid Vietnam

Goedemorgen allemaal! ten eerste nog sorry voor de ontelbaar veel spelfouten. Het toetsenbord hier heeft de 80-jarige oorlog nog meegemaakt dus wil hij nu wel eens een lettertje overslaan.
En volgens mij moet ik nog even rectificeren dat Nadine ook zeker in de tunnel is geweest! poeh wat was dat benauwd. Foto's zullen zsm volgen, maar ik moet nog even op deze site uitvogelen hoe we aan extra ruimte komen. Inmiddels hebben wij samen iets meer dan 1000 foto's gemaakt waarvan een deel ook leuk is voor de thuisblijvers.

Saigon

We waren gebleven in Vietnam, Saigon of sinds 1975 ook wel Ho Chi Minh City (ho chi Minh was zeg maar de Johan Cruiff van Vietnam).

Saigon is echt met afstand de meest chaotische stad die we tot nu toe hebben gezien. Er zijn maar liefst 5 miljoen brommers en volgens mij rijden die ook altijd allemaal. Oversteken is dardoor met name een mooie uitdaging! Ook in Saigon heb je wel zebrapaden, maar wees niet zo onnozel om te denken dat iemand daar voor stopt, want dan wordt je niet oud.
De algemene regel is ongeveer: 4 wielen of meer wijkt nergens voor, dus wacht tot die weg zijn. 2 a 3 wielers rijden braaf om je heen als je maar assertief de weg op loopt. Dit moesten we natuurlijk eerst nog even leren want ze hadden vergeten dit uit te leggen in de reisgids. Gelukkig hadden we een hotelletje ('127')met echt een heel schattige medewerkster die Nadines hand ging vast houden om vanaf het hotel de straat over te steken en zelfs naar je toe kwam als ze je ergens zag klooien om je te helpen! geweldig!

NA onze avonturen in de tunnels hebben we besloten om Saigon voor nu maar even te laten wat het is, want we hadden wel een erg stedelijk weekje en snakten naar wat frisse lucht. De laatste avond begon met de jacht op een reisgids. Die waren we namelijk kwijt. Jan dacht dat hij hem in de bus had laten liggen. Voelde zich er al ontzettend lullig over want hij had die van Inge geleend. Ondertussen moesten we dus een Lonely Planet of iets gaan scoren. Gelukkig hebben we wel iets opgepikt in de afgelopen 6 weken en 1 handige regel is: zoek nooit, maar ga op een terras zitten dan komt het vanzelf naar je toe. En verdomd... na een half uurtje op de Vietnamese Khao San Road (same same als in Bangkok aleen met brommers) zaten we al met een schitterende gekopieerde Lonely Planet wies te kieken. We hebben nog gezewllig wat geouehoerd met een jongen die engelese les ging geven voor een jaar. goed baantje hoor, 26 uur werken en $ 1500 p maand. Dn ben je in Vietnam best wel een beetje de patser, want het leven kost hier echt bar weinig.
Bijvoorbeeld: biertje in de goedkoopste kroegen: 10.000 dong (E 0,40). koffie: 8.000 d (minder)

De volgende ochtend lag Inge's reisgids natuurlijk gewoon onder 1 van de backpacks. Les hieruit: eerst goed zoeken voortaan.

Dat valt ons hee erg mee allemaal, we hadden namelijk gehoord dat Vietnam zo duur was, maar blijkt juist heel goedkoop te zijn. Komt goed uit, want wie weet hebben we het nog nodig, zie verderop.

Da Lat

Vanaf Saigon gingen we met de bus naar Dalat/ Da Lat. Was maar 7 uur ofzo en we zijn inmiddels aardig doorgewinterde bushangers dus dat konden we wel hebben.
Tijdens de reis zat er een jongen een paar rijen voor ons die echt enorm was. Had ook veel en woeste haren en Nadine dacht dan ook dat we met Opie uit de serie Sons of Anarchy te maken hadden.
Aangekomen in Dalat (koud jonge!!) bleek hij dave te heten uit Oregon en samen besloten we op het aanbod vand e aanwezige proppers in te gaan om naar een bepaald hotel te gaan waar ze kamers hadden voor $ 8 p nacht met alles er op en aan. Prima hotelletje. 's Avonds met 'big Dave' naar het Centrum van de std gelopen. Dalat is best suf qua nachtleven dus handig voor ons qua detoxen enzo dachten we.
Maar het was toch wel erg gezellig. We zaten bij het Peace Cafe en de eigenaresse is als kind in een ketel met Red Bull en Amfetaminen gevallen en sindsdien is ze een tikje druk. In Dalat groeit alles wat in de rest van het land niet wil groeien door de hitte, dus kon je hier zowaar wijn drinken! echt lekker ook nog! Aan het einde an de avond ging de gastvrouw nog wat Abba zingen en was het feest compleet.

Dave zou 's morgens gaan Easyriden, Nadine en ik de stad verkennen dus na een gezellige avond lagen we er toch nog redelijk vroeg in.

's morgens gingen we naar de markt om wat splletjes te kopen. Daar maakten we iets vreemds mee. Jan stond te onderhandelen met een mevrouw over sokken, hij wilde 3 paar. 1 was 10.000, dus bood Jan 25000 voor 3 paar. Was akkoord, maar toen Jan afrekende wilde ze ineens geen wisselgeld geven. Na een korte discussie met handen en voeten begint ineens een vage wat oudere Australier te roepen dat Jan een cheap bastard was, dat dit arme mensen waren enzovoorts. We stonden nogal paf en konden weinig meer uitbrengen dan ' Fuck off' en daar ging hij.

's middags wilden we even kijken of het mogelijk is om van Hanoi naar Laos te vliegen. Jan kwam er toen achter dat zijn Creditcard kwijt was. Toch maar even de bank gebeld. Wat blijkt: toen we Kim in Bangkok hebben opgehaald heeft iemand de kaart uit onze hotelkamer meegejat (rond 22 december) en is daar vervolgens alle clubs van Bangkok mee langs geweest voor in totaal E 1400,-!! kutzooi! Volgens de bank moesten we aangifte doen, maar niet wachten tot we weer in Bangkok zijn. Dus wij naar het Politieburea van Dalat. Na een lang spel van kastjes en muren en niemand die ook maar iets engels spreekt kwamen we toch ergens. We mochten het verhaal in simpel engels opschrijven en zo hopelijk een proces verbaal laten maken. Niet dus. Uiteindelijk werden we doorverwezen naar een adres. Taxi daarheen gepakt. En wat bleek: daar was niets. alleen een paar huizen. Toen nog maar even met de Reisverzekering gebeld. Die begrepen het wel en raadden ons aan om op de terugweg in Bangkok aangifte te doen. Hopelijk wordt het vergoed...

De volgende dag gingen we Easy Riden. Dat is eigenlijk een soort tour achterop een motor met een leuke reisgids die superveel weet over de omgeving. Die van Nadine heette natuuurlijk "Mo", hoe kan het ook anders. ( sgb'ers snappen dit wel)
Dat Easyriden was wel echt spergaaf, misschien wel een van de tofste dingen tot nu toe. De omgeving van Dalat bestaat uit bergen en dalen vol met koffieplantages, bloemenvelden, watervallen en kleine dorpjes, waarvan sommige minderheidsdorpjes. De uitzichten vanaf de motor en de geweldige gidsen maakten er echt een topdag van.

We begonnen met het bezichtigen van een oud treinstation, dat al 40 jaar niet meer wordt gebruikt, behalve om toeristen te entertainen, maar nog in de staat is van 1930.
Daarna naar een Chinese Pagode. Echt cool, de decoraties zijn grotendeels gemaakt van scherven van servies en bierflessen. Als je dat zo zag dacht je: die monniken lusten hem wel.
Daarna heeft Mo (zelf ook koffieboer) ons uitgelegd hoe het proces van koffie werkt, aan de hand van een plantage, de plek waar ze gedroogd worden en de pelmachine. Vervolgens naar de bloemenvelden, waar men druk is met het Chinees Nieuwjaar dat binnenkort begint.
Volgende stop: een dorpje waar de minderheden wonen. Daar waren ze met de hand zijde aan het weven. Dat zag er echt heeeel moeilijk uit. We hebben natuurlijk een kleed moeten kopen voor op de tafel dus dat sjouwen we voortaan mee :)

Vervolgens gingen we naar een waterval. Je moest een eind naar beneden maar slim als ze zijn, hadden ze een rodelbaan aangelegd! Leuke to, waarbij we ook even konden boogschieten en Jan als een ware Wilhelm Tell de roos raakte en een fles wijn won.
Vervolgens echt heerlijk geluncht aan het 'Magic Lake', waarbij we nog even twijfelden om met Mo en Quen naar Nha Trang te gaan, maar we besloten dat dit toch te duur werd ($130 p dag) dus boekten we nog gewoon een dagtripje voor de volgende dag. 's middags nog naar een mooie Pagode geklommen met prachtige utzichten, een tuin met hortensia's en om de een of andere reden overal ?Hakenkruizen?
Blijkt ook iets boeddhistisch te betekenen, dus gelukkig waren het geen nazi's.

's Avonds gingen we nog wat eten met Dave en een hele zwik anderen en later nog poulen. Met als gevolg de volgende dag een beetje gaar begonnen op de 2e Easyrderdag. Nu weer Pagodes, een waterval (supermooi maar wel een hele pittige klimtocht) en een rijstwijnmaker . Dit sprak ons natuurlijk erg aan. Nee zonder dollen, heel tof om te zien, maar de rijstwijn met 60% alcohol was wa teveel van het goede. wat we wel opdronken was de Weazelkoffie. Dit is koffie gemaakt van poep van Wezels die ze koffiebonen voeren. wij moesten het natuurlijk proberen en het viel niet tegen!

De lunch was die dag helaas echt niet te eten, maar de mensen waren heel aardig en er waren kinderen die ons fascinerend vonden en als maar met ons wilden spelen, dus was best leuk. 's middags nog naar een bezemfabriek gegaan, waar ze bezems met de hand maken van een soort rietstengels en na een lange tocht door de bergen kwamen we op ons verzoek bij het Crazy House aan. Dat is een supergaaf gebouw dat door een rijke mevrouw is ontworpen in de meest surrealistische stijl die je kan verzinnen! We dachten dat vooral Carla en andere Camera-enthousiastelingen zich hier wel een dag of wat zou kunnen vermaken!

Onze easyriderdagen zaten er weer op en we wilden weer wat warmte, dus op naar de zee!

Nha Trang
Na een nogal pittige busrit (soms wel en soms niet verharde weg met 100000 bochten) kwamen we aan. Het toeval wilde trouwens ook da de Aussie van de markt recht voor ons zat, haha!

Nha Trang is supertoeristisch en we hebben al weer allerlei sovenirs aangeschaft en zelfs onze kunstcollectie uitgebreid!

We hebben een hotelletje gevonden op 50 meter van de zee, waar we net heerlijk hebben geslapen, zodat we weer klaar zijn voor een nieuwe dag. Dus zometeen springen we achterop de motor richting modderbaden en hotsprings en wellicht gaan we vanmiddag surfen. Jaaa mensen, taai leven hoor!