Motorcycle Diaries

Lieve familie en vrienden,

Allereerst veel geluk gewenst in het jaar van de draak, dat vandaag is begonnen! Chinees nieuwjaar (Tet) is net geweest en het is hier in hartje centrum Hanoi werkelijk uitgestorven. Niet eens brommers op straat! Trouwens, vanwege Tet: Vriendelijk verzoek aan iedereen die ouder is dan wij om ons lucky money te geven, doen wij dat aan alle jongeren:). Hoort bij de nieuwjaarstraditie,echt waar.

Maar goed, we hebben weer ontzettend veel beleefd de afgelopen tijd en het zou best kunnen dat we belangrijke dingen overslaan, maar goed, gaan we dan!

Nha Trang

We waren in Nha Trang en gingen zoals gezegd naar een modderbad. Bleek meer een soort Spa treatment te zijn... Eerst modder, dan kruidenbaden, bubbelen,zwemmen en afspoelen onder de warmwaterval. We hebben zo goed mogelijk ons best gedaan maar zoals te verwachten heeft Jan veul te weinig geduld voor dit soort getut, dus met anderhalf uur waren we weer op pad;).poolen in de kroeg, heerlijk Italiaans eten en vooral relaxen was het verdere dagprogramma. Volgende dag wilden we eerst windsurfles nemen. Kon niet, geen wind. Duiken dan: weinig zicht en veel regen, dus ook maar niet. Even in de zee gezwommen en toen het programmaboekje van de vorige dag maar weer gepakt... We waren aan het overleggen over de busreis naar Hoi An en een beetje rond aan het vragen (alles 3x zo duur vanwege Tet), toen er een man kwam aanscheuren die zich voorstelde als Papa Hanh en meteen met zijn lievelingsriedeltje begon: don't be lazy, be crazy! En nog wat van dat soort teksten wat met name Jan echt hilarisch vond. Hij had wel ideeën over een 5 daagse motortrip naar Hoi An, maar dan helemaal via de central highlands(500km ofzo om). Zag er supergaaf uit, maar we twijfelden. Idee was dat Nadine bij de easyrider achterop zou gaan en Jan zelf op een motor reed. Ze regelden alles maar de prijs was pittig, $130 p dag...Vanwege onze twijfel die wel erg duidelijk was zakte hij uiteindelijk zelf naar $110, wat al beter in het budget paste.Na nog wat twijfelen besloten de trip te doen voor 4 dagen!

Easy riding in Central Higlands

Volgende ochtend stonden we vroeg en nerveus klaar om te worden opgepikt. Onze gids was niet Papa Hanh, maar zijn maatje Loi. Een geweldige vent, waarover zometeen meer!Eerst moest Jan namelijk nog leren rijden op een semi-automaat 110cc brommer/ motor. We zijn hier in Vietnam en daar doet men niet te moeilijk, dus na een rondje om de kerk van 5 min was hij geslaagd en klaar om te gaan! Zo kan het ook CBR!! De backpacks laadden we op de motors en Nadine kon prinsheerlijk achter Loi zitten en rondkijken en foto's maken, terwijl de heren door Vietnam scheurden. Dat scheuren betekent trouwens max 80 maar meestal maar 60 km/u (hoor pa en ma) want de wegen zijn niet overal vrij van kuilen, gaten, gehele afwezigheid van verharding etc. Daarnaast moet je rekening houden met een stoet verkeersidioten die zijn weerga niet kent, bussen voorop, die je de berm in dwingen door als tegenligger in te halen terwijl er van alles aan komt. Kortom, rijden in Vietnam is supervet! Nee serieus, deze trip was geweldig, rijden supervet (in nl moet Jan echt aan z'n motorrijbewijs beginnen) en de dingen die we hebben gezien zijn teveel om op te noemen ( had wel een poging gedaan maar die ***##phone had het verkloot)
We doen daarom maar iets van een samenvatting. De eerste dagen met alleen wij 2 en de gids, die samen met Nadine elke keer bij het weg rijden "Hit the road Jack" zat te zingen."Hit the Road en Are you okay" zei Loi ongeveer 40 keer per dag... Mooiste deel van de Vietnam trip vonden we tot nu toe.
We begonnen met een stuk langs de kust en we waanden ons meteen in die TopGear-special van Vietnam. Supermooie wegen, uitzicht over de bergen en de zee vol met eilandjes, viskwekerijen en vissersdorpjes waar men met miniscule bootjes, waar ik de Rijn nog niet mee op zou gaan, elke dag de zee gaat om vis te vangen.
Daarna reden we al snel de bergen in, de Central Highlands van Vietnam. Wat een gave omgeving! het weer was daar in de bergen wisselvallig. Dat wil zeggen: superwarm in het dal en zeiknat op de berg! Loi (gids) was gelukkig voorbereid en had mooie olijfgroene Poncho's mee voor ons, zodat we stijlvol en droog bleven, meestal.

Onderweg zijn we gestopt bij talloze bedrijfjes, zoals een steenfabriek, waar ze echt op ouderwetse wijze stenen aan het bakken zijn, die ook nagenoeg niets kosten. Het werk doen de vrouwen, want die zijn goedkoper. En het zag er uit als zwaar mannenwerk! echt, dat moesten wel een soort Rita Verdonks zijn allemaal die vrouwtjes.

Later kwamen we bij een waterval, in de middle of nowhere, waar we een eind gingen afdalen. Onze gids was zelfbenoemd Monkey, dus die sprong overal bovenop. Wij zijn jammer goenoeg ietsje houteriger en Jan gleed dan ook flink uit op de natte rotsen en klapte hard neer. Gelukkig werkte hij niet in de steenfabriek, dus we konden gewoon weer door. Later stopten we nog ergens waar ze reist poften. Dat ging op zo'n coole manier, we zullen je de foto's snel laten zien. De mensen die dat aan het doen waren zaten constant te geinen en vragen of we foto's van ze wilde maken. Een man aaide al over de benen van Jan en zei hoe mooi zijn huid is ( lees:wit) Hij greep op een bepaad moment Jan in het kruis, om even te vergelijken zeg maar.. ahum, lekker verhaal.Jan schrok zich rot en ging iets verder naar achter staan, Loi en Nadine kwamen niet meer bij.
Nog weer wat verder hebben we een cacaoplantage bezocht. ook heel cool, want die bonen zitten in een soort vrucht met heel mierzoet spul er in, wat we hebben zitten eten. Best lekker wel!
Na een lange dag rijden kwamen we in Buon Matung (oid). Loi ha een heel mooi hotel geregeld voor ons. 's Avonds met zn drieen de stad in om te eten. Was echt goed! de bediening was nogal lui volgens de aanwezige Vietnamezen en waren wel praktisch ingesteld. Om bijvoorbeed te voorkomen dat ze je steeds van bier moesten voorzien zetten ze gewoon het krat naast ons neer en dan keken ze later wel hoe ver je daar mee was gekomen. Best een eind nog, moet ik zeggen.
Eten was hier echt heel goed (Nadine had de beste garnalen evah evah die ze zelf op de tafel kon BBQ-en) en zoals overal buiten de grote steden: bijna gratis.
Aangezien de meeste Easyriders dezelfde plaatsen aandoen kwamen we hier ook nog een paar andere groepjes tegen. Een van die gasten noemde zich 'the Doctor' (niet Bernard) en die jongen had serieuze ADHD/dronkenschap te pakken. Hij was nogal gefascineerd door Jan en bleef hem ook maar aanraken. Iets wat sowieso wel een beetje een thema is in Vietnam. Onze eigen gids heet ook een keer een uur met zijn hand op Jan z'n knie gezeten bijvoorbeeld.(gelukkig is Nadine niet heel jaloers aangelegd) Als je je vriendin een kusje geeft ben je een beetje raar, maar mannen en vrouwen onderling zijn nogal handtastelijk, bij elkaar en bij ons!

De volgende dag weer vroeg op en wederom veel gedaan. Onder andere naar een zijdefabriekje geweest! zo tof om te zien! We hebben ons echter ingehouden en voor ed verandering niks gekocht. Vooral voor Nadine een hele prestatie, wat ook weleens gezegd mag worden. En ook nog naar Chicken Village, een minderheidsdorpje van 150 man met een gigantisch beeld van een kip middenin. Zit een heel verhaal achter gelukkig, maar het blijft een komisch gezicht.
Die dag hebben we ook nog heerlijk ergens in een hangmat gelegen met verse mais van de kolf en uitzicht op dalen en bergen om te schuilen voor de regen.
We reden weer verder en ineens klapte Jan in een put-hole, zeg maar ouderwetse kuil in de weg, met een gangetje van 60/70. De motor/opgevoerde brommer trok het eventjes niet en gaf er de brui aan. Jan had niks gelukkig. Loi kon er zoals met alles flink om lachen en gooide zijn stopwoord 'is okay'er in. Na iets prutsen en de kettingkast er af slopen konden we weer verder. Volgens Loi alleen maar beter, want nu was ik lichter en dus sneller enzo.
Verderop kwamen we bij een rubberplantage. In Vietnam maken ze enorm veel rubber, wat de Fransen ooit hebben geintroduceerd. Zoals veel dingen in dit land, gaat de oogst op ouderwetse wijze. Ze snijden de schors er deels af, schuin naar beneden en hangen er een bakje aan, die dan als het goed is vol loopt met wit vloeibaar rubber. Leuk om te zien! en bovendien iets wat we kunnen bijschrijven op Jan's zeer korte allergiekaart! ik wist het!
Vanaf de eerste boom totdat we weer wegreden heeft hij als een idioot staan niesen, tot groot vermaak van Nadine en Loi natuurlijk!

Even verderop was er een stopje waar ze verse suikerrietsap maakten (riet door de pers trekken en inschenken) en waar ze ook hangmatten hadden. Ineens was het ook gewoon weer 32 graden buiten, dus een heerlijk ontspannen stopje. Na nog een hele lange rit kwamen we bij een meertje, waarvan we de naam helaas kwijt zijn, maar dat is ontstaan door een geimplodeerde vulkaan. Uitzicht is zo cool! en de weg er naartoe... je had er bij moeten zijn!
Wat ook wel erg grappig was: zoals overal stonden de mensen ons aan te gapen en dan met name Jan, want vreemd lang en heel wit. zo ook een gezinnetje. Ze riepen dat hij even naar ze toe moest komen, voor een foto ofzo. Ineens ziet hun kind van een jaar of vier Jan op zich afkomen en die begint me toch te janken!! Heel komisch vond iedereen en Jan zich maar afvragen of hij zijn haar anders moesten ofzo.
Hierna zijn we nog even naar een Theeplantage gegaan waar we de zon onder zagen gaan. erg mooi om te zie en Loi ontpopte zich tot een soort Joop van Tellingen en begon aan ee enorme fotoshoot, met onder andere Nadine als motorrijdster op zijn motor en een hoop romantische kiekjes van ons samen.
's avonds weer in een prima hotelletje gezeten en even wat wezen eten. Dit keer koude noedels met rund ofzo. niet heel bijzonder, maar prima te eten en nu echt bijna helemaal gratis. Toen we de mevrouw een fooi gaven van 5000 dong (20 cent ofzo) kon ze haar geluk niet op en wilde ze ons meteen strikken voor het ontbijt.

Derde dag ontbeten we echter ergens anders, en zelfs een beetje traditioneel. Dat betekent een bakplaat onder je neus met rundvlees, ei en een onbestemd balletje van onbestemd vlees... nouja, Jan vond het rundvlees en ei wel lekker, Nadine had haar portie liever aan fikkie gegeven, die at dus vooral droog brood... Loi was slim en sloeg die dag het ontbijt over.
Hierna gingen we naar een koffie-museumachtig terreintje. was heel mooi en ook wel grappig, want ze hadden allemaal oud DDR-koffieartikelen. De DDR heeft Vietnam blijbaar veel gesteund in de begindagen en daarom zie je nog weeens wat duits spul her en der.

Iets later reden we nog naar een minderheidsdorpje om rond te kijken. Daarna sloten meer easyriders zich bij de groep aan. Van twee motors gingen we naar 6, en waren we met 4 gidsen en 6 toeristen. Op zich leuk dat er meer mense meereden, maar wat voor volk zeg... het waren twee stellen. 1 was okee, uit Australie, waar je best mee kon ouwehoeren. De andere waren twee Amerikanen zoals je Amerikanen verwacht: dom,irritant en aan een stuk over zichzelf en hun emoties ouwehoeren. Alsof je de 'Vriendin' zit te lezen. Na 2 dagen samen rijden weten we 90% van hun levenswandel en het zou sterke verbazing wekken als zij van de andere 8 groepsleden de naam wisten.
De gidsen waren wel erg grappig en die maakten een hoop goed, net als de route van die dag!
We reden namelijk over het Ho Chi Minh Trail (voor de googleaars). dat is echt een supergave weg, vol met steile klimmen en afdalingen, bochten, ravijnen en vooral fantastische uitzichten! her en der lagen nog wat belangrijke plaatsen uit de geschiedenis en die hebben we dan ook bezocht. Wat een beetje jammer was, was dat het zeer veel regende deze dag. Onderhand hadden we het ook ijskoud. Onze kleren waren al een tijdje zeiknat voordat we ons in het styly olijfgroen hulden en de schoenen waren doorweekt. Mocht de pret niet drukken overigens, maar maakte het wel tot een pittige rit!

's avonds gingen we naar een kleine plaats waarvan we ons afvragen of deze ergens op de kaart zou staan. We gingen met de hele groep eten bij een restaurantje, wat voor de gelegenheid ineens in elkaar werd gezet. Dat eten was wel grappig, want ze hadden echt niets dat je normaal kunt krijgen. bijvoorbeeld: rijst met kip? nee. Noodles met groenten? nee!
In plaats daarvan zouden de Easyriders wel wat bestellen.
Nou dat hebben we geweten.
Eerst kwam er Mudfish. Dat is geukkig een stuk lekkerder dan het klinkt. Onze Loi hield van raar eten, dus die zat demonstratief het hele hoofd inclusief ogen enzo op te eten.
Toen kwam er kippensoep. Die was echter gemaakt volgens de traditie: plukken, in stukken hakken met de bijl en koken maar. De kip in kwestie had een tragisch leven vol eetstoornissen achter de rug, zodat je bij iedere hap een bot, voet, lever of iets anders te pakken had. Loi echter, had weer geluk en trok het hoofd van de kip, wat hij ook nog even op at. Wij maakten er maar even balansdag van en aten hoofdzakelijk droge noedels.
Later was ook nog ergens een kikker gevangen en die hebben we met zn allen gedeeld, wat op zich best lekker was.

De vierde dag gingen we naar My Lai village. Dat was echt een hele trieste plaats waar tijdens de oorlog de Amerikanen 500 dorpelingen hebben afgeslacht en nu een monument is gemaakt waar je er meer over te weten kunt komen.
Na al dit triests spotte Jan ineens een slang die uit een bamboestok kwam koekeloeren. Volgens de gidsen een naar giftig beestje. Ze zjn vervolgens een uur lang op die buis gaan rammen in de hoop dat het beest naar buiten zou komen :) maar die gaf wijselijk even niet thuis!

We dronken even wat met de hele groep en zaten zoals wel vaker weer eens op die Amerikanen te wachten. Loi had er wel genoeg van en dus hebben wij drie de anderen achtergelaten, wegens te langzaam.
Na twee uur rijden met nog een leuke tussenstop bij de rijstpapiermaker waren we in Hoi An.

Hoi An

Hoi An is het mekka va de keldingmakers. Alles wat je maar wil, van sok tot tulband, je kunt het hier voor een prikkie op maat laten maken.
Na de lunch moesten we natuurlijk even naar de kleermaker,waar Hoi An om bekend staat. met Loi, want dat was beter zei hij, viel tegen.We hebben een pak, overhemd en een jurkje voor Nadine laten maken en wel iets overbetaald voor Vietnamese begrippen, maar verder op zich prima.

Hierna hebben we Loi bedankt voor de geweldige 4 dagen op de motor en hem een flinke fooi gegeven van een miljoen.

Aangekomen in het Hotel kwamen we meteen oude bekenden Big Dave, Nick en Casey tegen. 's avonds waren wij echter redelijk er af en gingen we maar vroeg pitten. Althans, dat dachten wij :). de hond van de buren had waakdienst tot een uur of 3.30 waabij hij iedere 5 minuten even keihard moest blaffen. Om 5.00 uur werd hij afgelost door de ochtendploeg van ons 'hotel' die keihard de muziek er in knalde en met elkaar leuke discussies aanging over iets heel belangrijks.
Wij dachten daarom: morgen gaan we weg. Maar dat ging niet gebeuren. Jan was inmiddels namelijk zo ziek als een hond en die ging helemaal nergens meer heen. Dikke koorts en een flinke keelontsteking, die alleen maar erger leek te worden. Af en toe een uurtje niet, zodat we wel het maatpak hebben kunnen passen (3x maar liefst) en mooie jassen hebben kunnen kopen. Maar meestal lag hij plat met geweldige pijn en een hoop zweet. Na 3 dagen werd het een beetje te gortig en zijn we maar naar het ziekenhuis gegaan.
Eerst in de wachtkamer bij een vage medische kliniek, maar daar kregen we wel een beetje een rare indruk van, dus maar op zoek naar een echt ziekenhuis.
We hadden mazzel. De aanwezige dokter sprak goed Engels en was bepaald niet van de halve maatregelen. Ze was bovendien van mening dat ik met het Nieuwjaar weer op de been moest zijn, dus ze knalde er meteen wat spuiten en infuzen in, deed een bloedtestje en schreef antibiotica en nog 5 soorten pillen voor die allemaal 3x daags moesten worden geslikt, ongeveer 20 pillen per dag. Nadine heeft als een echte Florendce Nightingale aan een stuk lopen zorgen en elke keer de pilletjes klaar gelegd, wat natuurlijk goed hielp!
De bloedtest (resultaat terwijl u wacht) wees niet zoveel uit, alleen teveel witte bloedlichaampjes.
De dokter verklaarde de keelontsteking als gevolg van teveel temperatuurverschillen en verlaagde weerstand. maar kon ook een virus zjn. In ieder geval 5 dagen niet roken, niet drinken en vooral geen kou meer!
Afgezien van dat roken deed Jan goed zijn best om zich aan de adviezen te houden.

De pillen/spuiten hakten er goed in. Die nacht vroeg plat, meer gezweet dan er in de badkuip had gepast en na een zware nacht was Jan ineens stukken beter. Dat was wel fijn, want daardoor konden we toch nog even een brommertje regelen en een beetje van Hoi An en het strand zien.

De dag daarna: helemaal fit! maar goed ook, want die dag vlogen we naar Hanoi.

Hanoi
Over Hanoi valt niet zoveel te zeggen. We hadden een geweldige vlucht, met maar een uurtje vertraging en zoveel beenruimte dat we konden voetbalen daar! echt, Vietnam Airlines is te gek.
We hebben voor ons doen nogal een sjiek hotel, zelfs met een verwarming (niet overbodig, staat regelmatig aan) en de mooiste douche die je je kunt voorstellen. Omdat we verder toch weinig uitgeven blijven we hier maar lekker.

Maar Hanoi zelf. Tja. Mooie stad, fucking koud! We zijn echt onwijs blij met onze jassen ie we op maat haddn laten maken in Hoi An en wonen daar allebei ongeveer in momenteel! Nadine loopt zelfs als een echte Original Gangster met de capuchon over het hoofd getrokken:).
en dat is allemaal prima, maar het is nu Tet (duurt 3 dagen vanaf de 23e, maar volgens sommigen duurt het 2 weken). Tet betekent: NIET WERKEN. Maar dan ook echt nagenoeg niemand! alles is potdicht. Je kunt hier in hartje centrum lopen door een winkelstraat van 500 mter en hoe graag je ook zou willen, je raakt geen dollar kwijt. Maar ook bars, restaurants, musea, hotels, touroperators, de kok van ons hotel, iedereen heeft vrij.
Dus is de conclusie: er is niet zoveel te doen in Hanoi. Sapa (bergplaats een eindje verder) hadden we wel willen bezoeken maar dom gepland en kan nu niet meer. Verder is Ha Long Bay hier bijzonder in de buurt, maar gezien het weer van dit moment geen aanrader en schijnt momenteel kouder dan koud te zijn, waar wij nog niet zo op ingericht zijn.
De eerste avond was de avond voor Tet, dus een soort oudjaarsavond. De straten afgeladen vol en in afwachting. Echter nergens waar je kon zitten om iets te drinken dus gingen we eventjes naar het hotel, om rond half twaalf naar buiten te gaan en het vuurwerk te bekijken. Daar sliepen we echter jammerlijk doorheen!:) sukkels.
Inmiddels zijn we al wel twee volle dagen in het centrum van Hanoi aan het rondbanjeren geweest en alle kroegen die zo vriendelijk waren de deur open te doen hebben we bezocht, alsmede een paar culturele hotspots.Zoals de waterpoppenshow. Best leuk en vet cultureel verantoord natuurlijk. En we hebben vandaag het museum/gevangenis bezocht waar John Mc Cain nog als POW heeft gezeten, wat we beiden interessant vonden. daarna nog een cathedraal bezocht. Al het andere blijft nog even dicht.

Straks gaan we naar het Gecko Restaurant (open en niet stervenskoud binnen, dus een toptent).
Verder is namelijk elke tent die eten of drinken serveet ook letterlijk open, als in dat je ongeveer buiten zit en dat is echt heel heel koud!

Gecko is ook het soort restaurant waar ze gezellig mensen aanschuiven aan jouw tafel als ze plek zien, want handel. Leidde gisteren al tot een hele gezellige avond, dus ben benieuwd.
Morgen nog even naar de bioscoop en hopelijk even brillen shoppen als er weer wat open is en vrijdagochtend vliegen we dan naar LAOS!

Laat ook even weten hoe het met jullie allemaal is, of je weer op het terras zit of juist achter de petroliumkachel?

We laten snel weer wat horen uit hopelijk wat warmere oorden!

Xin Chao van Jan en Nadine